"از آنجاکه اساس تندرستی به ترتیب اهمیت، بر ورزش و غذا و خواب قرار دارد. بهتر است اهمّ را بر مهمّ ترجیح دهیم و موضوع ورزش را پیش کشیم :
ورزش حرکتی است تابع اراده. در ورزش، تنفس بلند و بزرگ و پی در پی می اید. هرکس بتواند با شیوه صحیح و متناسب با اعتدال مزاجش و در وقت و هنگام مناسب ورزش کند از مداوای بیماری های مادی و بیماری های مزاجی که در دنباله آن می اید، بی نیاز می گردد. این بهره برداری از ورزش هنگامی میسّر است که دستورات دیگر بهداشتی را به کلی مراعات کند.
همچنانکه می دانی، ما مجبوریم غذا بخوریم و می دانی که تندرستی ما با غذئی است که مناسب مزاج ما است یعنی غذائی که در کیفیّت و کمّیت، معتدل است. تمام قسمت های غذائی که ما می خوریم بدون استثناء کنش غذائی ندارد، بلکه در هر مرحله از مراحل هضم، بخشی از آن به صورت ماده زائد در می اید و طبیعت می کوشد آن را از بدن دفع کند. لیکن باید دانست که طبیعت نمی تواند موادّ دفعی را بکلّی از بدن براند و حتما بعد از هر هضمی مقداری از این موادّ زائد باقی می ماند. وقتی این مقادیر اندک، زیاد شدند و جمع آمدند، مواد دفعی زیاد می شود و به تن زیان می رساند (27) وی اضافه می کند :
ورزش، ما را از استعمال دارو بی نیاز می سازد و بهترین بازدارنده امتلاء است. اگر ورزش به صورت صحیح و چنانکه باید و شاید انجام پذیرد، عوامل بیماری های امتلاء از بین می رود. ورزش علاوه برآن فوائد دیگری به شرح زیر، دارد :
1) ورزش حرارت ملایم پدید می آورد و مواد دفعی را روز به روز می گدازد و به طور منظم و مرتب آنها را از جای می لغزاند و راه بیرون آمدن را به آنها می نماید و نمی گذارد هر روز قسمتی باقی بماند، جمع شود و تاثیری بگذارد
2) چنانکه گفتیم ورزش تولید حرارت می کند و حرارت غریزی را فزونی می دهد. بر اثر ورزش، مفاصل سخت و نیرومند می شوند، پی ها نیرو می گیرند، در کنش هایشان قوی می گردند و از تاثیرپذیری در امان می مانند
3) اندام ها بر اثر ورزش برای پذیرش غذا آمادگی بیشتری می یابند زیرا مواد دفعی از آنها دست برداشته و جای غذا خالی مانده است
4) نیروی جذب کننده بر اثر ورزش به حرکت در می اید و گره از اندام ها می گشاید، اندام ها به نرمش در می ایند، رطوبت های بدن رقیق می گردند و منافذ ریز بدن، فراختر می شوند
